PRZYGOTOWAŃ CIĄG DALSZY

Vancouver 14.04.2013

Dzień przed poprzednim treningiem, Andy poprosił, żebym przywiozła mój drugi wózek. Zdziwiłam się trochę, bo myślałam, że poprosi dopiero po 28 kwietnia, czyli po powrocie z tygodniowego urlopu. Jeżdżę Handy Dart, więc zabranie drugiego wózka nie jest problemem.

W studio Przesiadłam się na taneczny i zaczęłam ćwiczyć sama. Po kilku minutach, zobaczyłam wjeżdżającego na salę Andy'ego. Jego widok wzbudził zainteresowanie trenujących tancerzy. Mnie też, przez ułamek sekundy, ogarnęło lekkie zdziwienie: „...ale jak to?”, bo zapomniałam, że chciał tańczyć na wózku. Nawet siedząc, dbał o wyprostowaną sylwetkę. Najpierw próbował ''poczuć'' wózek, tzn. robił zwroty, obroty, jeździł zygzakiem... potem zaczęliśmy trening i zaczęły się ''schody''. Nasze wózki co chwila się zderzały, raz było za szybko, to znów za wolno. Nic dziwnego, bo nie wystarczy kilka minut jeżdżenia, żeby ''poczuć'' wózek, a tym bardziej żeby tańczyć z drugim wózkiem. Wysłałam ok. 30 maili z zaproszeniem do organizacji zajmujących się wózkowiczami na nasze spotkanie dot. tańca. Znając już trochę tutejszą mentalność o/n nie spodziewam się, że będą walić drzwiami i oknami. Mam wrażenie, że nie lubią wysiłku. A po co się wysilać, jak wszystko dostają, muszą tylko krócej lub dłużej poczekać. Zresztą w Polsce z różnych przyczyn jest aktywna tylko pewna grupa niepełnosprawnych.

Z drugiej strony, Andy nie chciał już zaczynać przygotowywać DUO, gdyby myślał, że nikt nie przyjdzie, bo Oprócz tego, że jest tancerzem, jest też biznesmenem i nie tracił by bez sensu swojego czasu...